Vietnam so far..

Inmiddels zitten we in Hoi an. Een super leuk stadje met ontelbaar veel mogelijkheden om kleding en schoenen te ontwerpen. Leuke restaurantjes en iedere straat is verlicht met lampionnetjes in de bomen. Echt heel sfeervol en super gezellig! Helaas hebben we wel het een en ander moeten doorstaan in onze reis hier naar toe.


In Vietnam begint het nieuwe jaar op 23 januari en duurt vervolgens een week lang.(Hadden we ons maar beter ingelezen) Op zich natuurlijk leuk om met het vietnamese nieuwjaar ook daadwerkelijk in Vietnam te zijn dachten Jor en ik. NIET DUS!

Samen met een stel andere Nederlanders zijn we in de ochtend Vietnam binnen gekomen. We hadden al het een en ander gehoord over het vietnamese nieuwjaar en niemand wist zeker of er wel een bus zou gaan vanaf de grenstad Nameo. Wij dachten dat het wel zou lukken. Helaas voor ons, bussen richting Hanoi zouden de komende 4 dagen niet voorbij komen.
Best spannend om ergens vast te zitten alleen is Nameo absoluut niet de geschikte plek. Het dorp, wat uit 2 straten bestaat had geen atm's en welgeteld 2 hotels. Beide super crappy, maar Jor en ik hadden besloten om dan maar de goedkoopste van de 2 te nemen. Aan eten konden we ook niet komen, behalve instant noodle soep. Alles was dicht. Op straat alleen maar bezopen vietnamese mannetjes die op de naarste manier ' hallo' zeggen. En iedereen staarde, alsof we niet van deze planeet kwamen. In het begin nog wel grappig, maar ook dat werd al snel irritant.

De andere Nederlanders hadden op een gegeven moment een lift via via geregeld, alleen dat kon maximaal met z'n 4en. Jammer dus voor en jor en mij. Wanhopig zijn we het hele dorp rondgelopen en hebben we overal aangeklopt waar een auto voor de deur stond met de vraag of ze toevallig weg gingen uit Nameo en of ze ons dan mee wilden nemen. Er waren vrij weinig auto's en de engelse taal hadden de meeste ook nooit van gehoord. Ook niks. Maar we zouden hoe dan ook de volgende dag weg gaan want echt, je wil niet dood gevonden worden in Nameo. De enige optie die overbleef was liften. En dat zouden we doen. normaal gesproken is liften best te doen. Alleen er was dus maar 1 weg en we hadden aangebeld bij iedereen met een auto, dus we moesten het hebben van scootertjes en mensen die hopelijk de grens over zouden gaan vanuit Laos.

Vol 'goede' moed stonden we de volgende ochtend bepakt en bezakt bij de receptie. We moesten nog betalen en ik moest m'n paspoort nog terug krijgen. De man van het hotel moesten we wakker maken. Echt een heel vreemd ventje vonden we het. En het werd nog vreemder toen hij me op m'n schouder tikte dat ik met hem mee moest komen naar de receptie. Jor liep achter me en moest haar veters nog strikken. Toen ik dacht dat ik m'n paspoort zou krijgen liep die vent naar de wc. Dat had ie de vorige dag ookal gedaan en ging plassen met de deur open. Dus ik dacht dat ie dat weer ging doen en draaide mijn rug naar de wc toe en zei tegen jor dat ie weer aan het plassen was met de deur open. Jor kwam aanlopen en keek richting de wc. Hij was alleen niet aan het plassen, maar stond zich doodleuk af te trekken, de smeerlap. Jor heeft hem even flink uitgescholden en gezegd dat we ons paspoort terug wilde hebben. En ondertussen maar hopen dat ie begreep wat ' dirty man' betekend.

Dit hoort niet bij de blog, maar krijg net te horen dat de computer uit moet dus morgen komt de rest van het verhaal. Zo wordt de spanning wel opgebouwd ;)

Tot morgen!